In totaal hebben we ca. 75 uur gereisd excl. wachttijd. Waarvan: 2 vluchten binnen Europa + 2 intercontinentale vluchten, 23 uur. 3 binnenlandse vluchten, totaal 4 uur. Wachttijd vliegvelden 18
uur Reistijd Bus totaal 40 uur Taxi ritten 17 Slaapplaatsen 9 Aantal km gereisd: veul!
Aantal Nederlanders gesproken: 8
Tijmen en Mees aantal pizza's gegeten 8 ieder
Aantal bananen gegeten door Tijmen en Mees: 30
Tijmen aantal schriften vol getekend met vliegtuigen: 3
Aantal verloren Lonely planets :-(: 1
Hoogste temperatuur: ca. 35 (bij 90% luchtvochtigheid) Cartagena
Laagste temperatuur: ca. -10 (althans zo voelde het) in de bus van San Gil naar Bogota
Bogota: appartement in hostel la candelaria (www.hostallacandelaria.com)140.000cop incl. ontbijt 7 bedden
Conclusie
Colombia is het best georganiseerde, meest ontwikkelde, schoonste en veiligste land waar we tot nu toe in Latijns - Amerika zijn geweest. Geen enkel moment hebben we hier ons onveilig gevoelt. Als
je hier rondreist zijn de FARC, cocaïne en geweld heeeeel erg ver weg. De mensen hier zijn de vriendelijkste en meest relaxte die je maar kan tegenkomen. Geen moment wordt je lastig gevallen. Als
je op straat wat vraagt is men behulpzaam om je te helpen, nooit heeft men andere bedoelingen (zoals zo vaak in andere landen, waar men je helpt waarna achteraf blijkt dat ze iets van je willen).
We durven hier (meestal) gewoon met de fotocamera op straat te lopen of de iPad in de bus te gebruiken (in Bogota zijn we wel wat voorzichtiger....). Ook nog nooit meegemaakt dat bij het verlaten
van de hostels het voelt alsof je afscheid neemt van vrienden of familie, elke keer weer en zelfs na 1 dag al. En gewoon een handje geven is niet voldoende, er wordt soms gekust en geknuffeld alsof
de eigenaren je beste vrienden zijn, bijzonder! Colombia is ook heel (relatief dan) erg schoon (ok het is nog geen Europa, gelukkig niet!) de hostels, de straten en we zijn vrijwel (met de nadruk
op vrijwel!) geen vieze wc tegengekomen, ook niet bij de wegrestaurants of de busstations. Colombia met kleine kinderen is leuk en heel goed te doen. Ga je voor het eerst naar Zuid-Amerika met kids
dan is Colombia echt makkelijker en veiliger dan bv Peru, Bolivia of Ecuador. Sommige gave dingen moet je misschien laten, zoals de vele outdoor activiteiten in de national parken maar daar krijg
je over het algemeen heel veel andere dingen voorterug. kinderen slapen bijna overal gratis of voor gehalveerde prijs en ook in de bus kunnen ze gratis reizen (behalve als je echt een stoel voor ze
wil, wat aan te raden is voor de langere ritten). Eten is er voldoende, ook het eten op straat is prima (empenadas!), dus ook dat hoeft geen probleem te zijn. Het is eigenlijk maar net hoe je er
zelf mee omgaat... Hadden we het de eerste dagen best zwaar, mede beïnvloed door jetlag en kou, nu valt het zwaar dat het einde weer nadert (we schrijven dit in de bus van San Gil naar Bogota, nog
maar 1 dag). Hadden we vorig jaar in Marokko na 3 weken iets van 'we hebben het wel gezien en willen wel naar huis'. Nu is dat Latijns - Amerikaanse gevoel weer helemaal terug, wat voelt het hier
toch weer lekker, we zouden nog wel even door kunnen gaan. Voor deze reis lazen we een slogan: 'Colombia, the only risk is wanting to stay'. En daar sluiten we ons volledig bij
aan!!
Ja het is lastig kiezen als je maar 1 dag hebt en op een superleuke plek bent waar van alles te doen is. Maar na de busreis van gisteren en de reis van morgen weten we wel dat we niet teveel in de
bus ofzo willen zitten. Dus we staan relaxed op. Maken ons eigen ontbijt, Tostis! En gaan dan eerst naar het 'sprookjesbos'. Dat is een eilandje aan de rand van San Gil met daarop bomen met
sprookjesachtige takken, wandelpaden en watervalletjes, erg mooi. Tijmen vind het superleuk, want het is net een doolhoof en er is ook een speeltuin. Daarna gaan we op het centrale plein zitten en
eten een appeltje, waarna we een lekkere duik in het zwembad op het dakterrras nemen. Rond een uur of 3 nemen we dan toch maar de bus naar Barichara, was Villa de Leyva volgens de Lonely Planet
een van de mooiste dorpen van Colombia, Barichara is de mooiste, volgens de LP dan. Het is ook echt een supermooi koloniaal dorp. Volledig authentiek bewaarde huizen tegen de heuvels aan, wat enorm
mooie vergezichten oplevert. We lopen een uurtje rond en hebben het dan wel gezien en pakken de bus terug. Tijdens de terugrit speelt Mees kiekeboe met de schoolkinderen achter ons. Of eigenlijk
duikt hij gewoon weg als ze hem aankijken, bij vreemden is ie super verlegen. Na een mooi ritje door de bergen van 40 minuten weer terug in San Gil en eten we bij pizza zirrus. Hier
komen we het Nederlandse stel uit de hostel weer tegen, en Tijmen begint weer voluit te vertellen over wat we gedaan hebben en welke vliegtuigen we gehad hebben, en of ze propellers hadden of
straalmotoren etc. Het is heel grappig, want mees gaat dan naaat hem staan en doet en zegt alles na. Tijmen is zooooo blij dat hij eindelijk Nederlands kan praten, dat hij het jammer vindt dat ze
weggaan. Gelukkig zijn er ook nog andere Nederlanders achtergebleven in de hostel waartegen hij aan kan praten (dat had je een jaar geleden toch niet kunnen bedenken, zo open als hij is geworden).
Het was een leuke en drukke dag. In de wetenschap dat we morgen de hele dag in de bus zitten en de dag erna in Bogota en terugreizen, voelt dit een beetje als de laatste vakantiedag.... Sochtends
weer tosti's maken en Hugo drinkt nog een tinto (koffie) tussen de locals op het plein, wat een relaxt sfeertje....... De terugreis naar Bogota gaat erg goed. Gelukkig hebben we een grote bus
gekozen, die zit goed, lekker filmpjes, etc heel wat anders dan 2 dagen geleden. In de bus nog aan Tijmen gevraagd of hij graag naar huis wilde, of dat hij in Colombia wil blijven. Hij wil graag in
Colombia blijven zegt ie, want hij vindt het in de bussen en vliegtuigen zo leuk.... We vertrekken om kwart voor 11 sochtends en komen na 8,5 uur aan in Bogota. Vervolgens zijn we met de taxi ook nog
eens een uur onderweg naar de hostel door het razend drukke verkeer in deze a-relaxte stad. Gaat die taxi chauffeur ook nog eens zitten zeuren over de wijk waar onze hostel ligt, hadden we even geen
behoefte aan. Tussen ons en Bogota komt het niet meer goed denk ik. Maar goed, we komen aan bij de hostel (www.hostellacandelaria.com) en die ziet er goed uit. Hij ligt pal tegenover de hostel die we
hadden de eerste nacht in Colombia. We hebben een soort appartementje, 2 verdiepingen, een keukentje en 7 bedden. We betalen wel veel, maar we hadden eigenlijk geen keus, er was verder niets
meer te krijgen voor 4 personen. Na het eten nog ff een filmpje kijken voor de kids op de iPad en naar bed. 4 augustus. De dag van vertrek, snif! We vinden het niet heel erg Bogota te verlaten, wel
om Colombia te verlaten. Maar Bogota ziet er heel anders uit met zonnetje, droog en als je geen jet lag hebt. Dus we hebben nog een leuke ochtend en zien veel van de wijk la candelaria (het oude
historische centrum). In de buurt van het presidentiële paleis zien we nog vrachtwagens volgeladen met de paleiswacht voorbij komen die vol enthousiasme zwaaien en roepen als ze zien dat we een foto
nemen. Tijmen wil eigenlijk maar een ding en dat is in de taxi naar het vliegtuig. Dus om twee uur is het dan eindelijk zo ver, de kids beide weer helemaal hyper op het vliegveld. Vooral Tijmen, die
is echt helemaal door het dolle als hij weer vliegtuigen ziet. Vol enthousiasme gaat het continu door; 'en daar staat een aires, en daar landt een avianca, kijk daar stijgt een LAN op, en dat is een
TAM en daar staat een Copa 'etc etc. Nog even snel twee Colombia shirtjes gekocht en weg zijn we weer....... naar Nederland! De vlucht gaat verder prima, de kids en wij slapen de helft van de
tijd. Wel weer even wennen, de stoelen en beenruimte in sommige bussen in Colombia is toch echt beter dan in het vliegtuig. Op de luchthaven van Madrid hebben we weer een uur of 5 de tijd, dus gaan
we met de bus (we zijn nog niet moe van het reizen) naar het centrum. We drinken wat op een terrasje en gaan daarna weer terug. We vervolgens de vliegreis naar Düsseldorf, waar Carla ons ophaalt en
we terugrijden naar Nijmegen, waar ik nu vrijdagavond 5 augustus dit zit te typen. Lekker om weer thuis te zijn, daar te zijn is echter nog leuker...... We gaan maar weer nadenken over waar we
volgend jaar heen willen, tot dan!
Villa de Leyva- San Gil 30 juli - 1 augustus De plaats ligt op ca. 2100 m hoogte. Een van de mooiste koloniale plaatsen van Colombia volgens de Lonely Planet en het grootste plein van Colombia en dat
klopt zeker. Echt heel mooi bewaarde huizen uit de koloniale begintijd, allemaal wit met rode daken. Wel behoorlijk veel, met name Colombiaanse, toeristen (ook omdat het weekend is). We hadden zoals
verwacht weer een irritante nacht, maar kunnen gelukkig konden we voor dezelfde prijs in een andere kamer met vier bedden voor de volgende nachten. Gelukkig want de hostal is verder wel erg leuk en
lekker rustig. Ook regent het gelukkig niet meer....Na het ontbijt gaan we naar de kleurrijke markt (met toch ook nog wat indiaans uitziende mensen met de bekende vilten hoedjes e.d.) waar we weer
veel leuke kiekjes maken maar ook weer veel bekijks hebben. Daarna weer even naar het plaza mayor voor een kop koffie. We pakken de bus naar El Fosil, het fossiel (het meest complete ter
wereld) van een kronosaurus. Hier heeft Tijmen zich al de hele vakantie op verheugd. Hij vindt het leuk maar racen met mees door het museum is nog leuker. Na het ieniemienie museum eten we een ijsje
waar de jongens lekker vies van worden. We pakken de bus terug voor lunch (croissantjes met chocolademelk) en nemen een korte pauze zodat mees kan slapen. Daarna naar jardin van Gogh voor internet
(enige plek in het dorp met wifi) en dan begint het echt hard te regenen. En omdat we zo hoog zitten wordt het ook flink koud. Snel even wat reisverslagen online zetten want we zijn al een week off
line en dan eten bij het Italiaanse tentje ernaast. De kids ravioli en wij pasta. Het is weer laat, we duiken allemaal ons warme bedje in en kijken nog gezellig Disney Channel vanuit onze bedjes
maar de jongens vallen al snel in slaap en wij ook. Na een heerlijke nacht slapen we uit tot 8 uur. Een record! We staan relaxed op en gaan lopend richting het busstation. We gaan naar park
godava, het Dinopark (er is hier veel aandacht voor dino's omdat in de omgeving veel fossielen zijn gevonden. In de straat en ook in onze posada zie je in de vloer fossielen zitten) met 60 replica's.
Het is vandaag supermooi weer en zelfs heel warm in de zon. Een heel groot verschil met 2 dagen geleden toen we aankwamen. Dus weer lekker t-shirts en korte broeken aan. Op weg naar de bus komen we
op het plein Marko, Rosemarie en Karlijn weer tegen die vandaag de bruiloft hebben. In het park kunnen de jongens eerst zelf fossielen opgraven en daarna zien we allerlei soorten dino's. Ze vinden
het geweldig. Hoezo Tijmen wil niet lopen, hij sprint in de warmte zo'n beetje de berg met dino's op....als hij het maar interessant vindt! Terug hebben we geen transport en we moeten dus 3 km lopen
naar een kruispunt waar de bus (hopelijk) langskomt. Dit gaat supergoed en we zingen het lied van de dromedaris in alle talen, Chinees, engels, spaans en Nederlands. Erg gezellig. Ondertussen doen we
natuurlijk een race. En dan valt Tijmen en wil niet meer lopen. Balen. Gelukkig komt er op dat moment een jeep (voor degene die 'romancing de stone' kennen; een soort van pepe, my little mule)
met bak langs en we mogen mee terug rijden naar Villa de Leyva! Superstoer Tijmen en Hugo achterin de bak....we gaan weer naar Van Gogh en hebben een heerlijke middag in de tuin met wifi, zon
een biertje en empanadas. De jongens rennen rond met een Colombiaans meisje. Maar Tijmen vind het saai omdat ze allebei een andere taal spreken. Erg grappig, hij probeert wel echt dingen te zeggen in
het Spaans. Misschien moeten we maar met z'n drieën op Spaanse les. Verder is ie druk bezig met een woordzoeker die hij aan het maken is (woorden als springbok, wolfspin en dan diagonaal en in het
spiegelbeeld zijn geen probleem, de wizzkid....) Mees vermaakt zich lekker met rondrennen en met zijn auto. We proberen in een winkeltje nog wat poncho's voor Mees (we willen voor hem zo'n kleine
poncho meenemen zoals we ook voor Tijmen in Bolivia hadden gedaan), maar kunnen geen goede vinden. Hij ziet er in die poncho's wel superstoer uit. Daarna terug naar de posada, eten, douchen en naar
bed. Over dat douchen, dit is voor het eerst in Colombia dat we weer een elektrische douche hebben (2 stroomdraden in de douchekop om het water ter verwarmen, ook bekend als de 'widowmaker'). Om warm
water te krijgen moet je zorgen dat er zo min mogelijk water uit de douchekop komt, hoe minder water hoe warmer. Daar sta je dan onder 3 druppels heet water, ach ja waardeer je de luxe van huis weer
meer! Over eten en drinken enzo... Op vakantie drinken de kids altijd dingen die ze thuis niet willen en andersom. Zo zijn in Colombia favoriet chocomelk en water. Fristi/ jokidrink waar thuis pakken
van op gaan worden hier niet aangeraakt, want het ziet er anders uit. De eerste dagen hebben we ook allerlei soorten Appelsap en framboosje aangeschaft maar nee hoor, dat was allemaal vies. En
melk die hier toch echt wel anders smaakt vinden ze weer lekker. Het avondeten bestaat voornamelijk uit frietjes of iets wat erop lijkt, pizza of pasta. Maar moet zeggen ze eten wel goed, dus
de variatie komt thuis wel weer. Voor ons eigen gevoel compenseren we dit met de dagelijkse banaan, die op elke hoek van de straat te krijgen is. Ach ja, het zal met kleine kinderen op vakantie in
Europa niet veel anders gaan waarschijnlijk. Het brood hier is niet geweldig. Het is droog en erg zoet. Het is dan ook heerlijk als we ergens zijn weer een soort van bruinbrood te krijgen is.
Bij het ontbijt krijgen we vaak arepa, dat is een soort van warme maiswafel. In het begin moesten we er erg aan wennen, maar nu is het toch best lekker en helemaal gevuld met kaas. En daarnaast
natuurlijk dan weer het standaard ei, jam en boter...oh we verlangen weer naar een gewoon bruin brood met kaas! 1 augustus. Bij het opstaan weten we nog niet wat we gaan doen, blijven we
hier nog een dag, dan morgen naar Tunja en daarna terug naar Bogota. Of vertrekken we naar San Gil, daar een dag en dan weer een monsterrit van 7-8 uur terug naar Bogota. Het is weer flink zonnig,
dus denken we te blijven. Bij het ontbijt vertelt de eigenaresse dat Tunja flink koud is (ligt op 2800 m) en dat San Gil lekker warm (ligt op 1100 m). Hmm, we besluiten toch maar naar San Gil te
gaan. Om een uur of 10 vertrekken we met de bus naar Tunja. Ritje van een uur. In de bus nog kennis gemaakt met een aardige Colombiaanse familie die wat Engels spreken (zeer uitzonderlijk, haast
niemand spreekt Engels). We hebben nog namen uitgewisseld voor Facebook.... In Tunja kunnen we direct een bus pakken naar San Gil. Helaas wel een collectivo (minibus dus). We vertrekken om een
uur of 12 en de rit van een 4 uur is 'a ride from hell'. We zitten ook helemaal achterin wat het nog erger maakt, we worden van links naar rechts geslingerd door de bus over de bochtige Andes wegen
en om de haverklap komen we een halve meter los van de stoelen. De chauffeur scheurt als een idioot en haalt in op de meest onmogelijke plekken. Als er op sommige momenten een tegenligger de bocht om
zou komen of achter een heuvel vandaan zouden we een aardig probleem hebben. Tijdens deze inhaalmanoevres zit ie nog te bellen ook.... Maar goed we komen heelhuids aan. We pakken de taxi naar Sam's
Vip Hostel (www.samshostel.com). Een echte backpackers hostel direct aan het zeer gezellige centrale plein. De kamer is ruim, en de hostel erg gezellig en leuk. Er is zelfs op het dakterras een
zwembadje. Daar duiken we dan ook meteen , erg lekker in deze warmte. We lopen nog wat tegen andere gasten aan, blijken er van de 15 gasten toevallig 10 Nederlanders in de hostel te zitten. Zo
kom je nauwelijks Nederlanders tegen, zo zit de hele hostel ermee vol. Savonds koken we zelf (net als de rest van de gasten) tortellini bolognese, ook wel eens lekker om niet uit eten te hoeven.....
Als de kids pitten kletsen wij nog wat met een ander Nederlands stel en drinken een biertje. Daarbij worden we vermaakt door de eigenaresse van de hostel die salsa les geeft aan een paar zeer
houterige mannelijke Europeanen. Om half 12 (een record!) gaan we uiteindelijk slapen.
Dinsdag vroeg op om te gaan ontbijten om 7 uur. Om 8 uur gaan we met de Jeep naar NP Tayrona om met een bootje naar playa cristal te varen. In de Jeep zingt Tijmen uitgebreid allerlei liedjes in
zijn eigen taal, erg leuk voor de anderen. We zitten met 9 in de Jeep ( met nog 3 Argentijnen en 2 Noren). Na een tocht van 2 uur komen we aan op het strand. Dit is eindelijk het tropische strandje
met wit zand, palmbomen en blauw water dat we zochten. Super mooi strand dat midden in het nationale park ligt, met de jungle tot aan het strand. Tijmen heeft de smaak te pakken en kan nu zelfs in de
zee met golven zelf zwemmen en is het water niet uit te slaan. Is aan het einde van de dag aan zijn verbrande koppie, ondanks factor 50, ook wel te zien. Mees vermaakt zich ook prima in de zee en met
het zand. Ivanka probeert wat te relaxenq en te lezen, maar dat is toch lastig met 2 kids en Hugo snorkelt nog wat. Mooi koraalrif vlak uit de kust met erg veel mooie en kleurrijke
vissen. Na 5 uurtjes op het strand weer met de boot terug. Zien we als we aanmeren nog een paar adelaars in de bomen zitten, ook mooi als afsluiting. En in de jeep terug steekt er voor de auto nog
net een agouti (groot knaagdier, ok geen jaguar maar toch iets van wildlife) voorlangs. Op de weg terug hebben de jongens bedacht dat het leuk is samen te gaan schreeuwen. In het begin is het nog wel
grappig, maar op de duur wordt het aardig irritant. En hoe meer we ze toespreken hoe erger het wordt. Ze steken elkaar ook constant aan...nu snappen we waarom onze ouders soms zo boos konden worden
in de auto op weg naar vakantie als we achterin zaten te klooien. Echt een deja vu (voor Ivanka dan, Hugo deed dat natuurlijk nooit vroeger) Het was een drukke dag maar erg leuk. We springen lekker
even onder de douche om al het zand en zout af te spoelen. Dat is dan een douche met koud water uit de bergen, maar het went na een tijdje. Ook hebben we in dit huisje een heel mooi bad waarin
hetzelfde koude water kan. Hierin hebben de jongens gespeeld. Daarna zijn ze uitgeput en hebben honger. We zetten ze voor de tv en besluiten de 2e zak van huis meegenomen tortelinni aan te breken
(echt zo handig). Die eten ze bijna helemaal samen op. Savonds boeken we een vlucht van Santa Marta naar Bogota voor het laatste deel van deze reis. Van Bogota gaan we dan nog naar Villa de
Leyva en misschien Tunja. We hebben geen zin meer in de nachtbus naar Bucaramanga. Betekent wel dat we San Gil overslaan (maar ook een nacht in Buca waar we niet willen zijn, en ook geen vermoeiende
nachtrit).Het is hier verder zo relaxed dat we besluiten een dagje langer te blijven. En weer een supernacht voor iedereen (op de muggenbulten sochtends na dan). We slapen nu al een paar
nachten allemaal in ons eigen bed, en dat is toch wel erg fijn ipv een kind tussen je in. Dit hebben we wel redelijk verkeerd ingeschat. Maar goed, ook hier geldt al doende leert men....we
kunnen straks echt een boek schrijven met do's en dont's voor reizen met kids, maar dan nog is het elke keer weer anders. We staan rustig op en gaan ontbijten ( ze hebben hier
lekker tosti's voor de boys....). Eigenlijk willen we naar de watervallen ( dat is 20 min met de bus en 30 min lopen). Leek een leuk uitje maar Tijmen wil wel met de bus, maar heeft geen zin om te
lopen. ( punt 2 onderschat: als een kind geen loper is zal hij dat ook op vakantie niet leuk vinden, ook al moet hij, of juist als hij moet!) dus begint hij weer te piepen. Dat hij buikpijn heeft en
pijn aan zijn voet. Pff heel irritant, maar eigenlijk vinden we het ook wel prima een dagje niks. Ze moeten al zoveel. We lopen nog even naar de rivier en daarna duiken we lekker het zwembad in
(=vandaag privé zwembad) en nemen een hangdag. Heerlijk, mocht ook wel een keer. We zien vandaag lekker veel dieren (papegaaitje, leguaan, eekhoorns, vogels, maar waar blijven die
fok..ing apen :-) ) De rugdrager wordt overigens steeds minder gebruikt. (onderschatting 3: Als een kind wel een loper is, zal het graag willen lopen net als grote broer ipv bij papa op de
rug). In Cartagena wil iemand zelfs de rugdrager kopen, maar ook al zullen we die na dit jaar niet veel meer gebruiken, dat ding heeft ons zoveel gegeven, die zullen we niet snel wegdoen......(
sentiment). Als Mees slaapt zoeken wij een hotel in onze volgende bestemming. Helaas hier geen wifi maar wel heel traag internet via de pc van de eigenaar. Daarna weer een duik in het zwembad, eten
en naar bed (voor het avondeten nog even een lekker luchtje op, anti muggen spul met 40% deet....) He lekker een dagje niks doen, dus weer zin in de trip van morgen. Helaas gaat het oorspronkelijke
plan niet door. We wilden met paarden de bergen in naar een Kogi dorp. Dat zijn nog traditioneel levende indianen. Schijnt dat ze morgen net een soort bijeenkomst hebben of reünie waar ze geen andere
mensen bij willen hebben, wel balen. Dan morgen alsnog maar naar de watervallen. Na het eten de kids naar bed en wij de hangmat weer in, vervelend haha! De iPad is overigens een super
investering. Dit doen we ermee: ons reisverslag bijhouden (tijdens een busrit bijvoorbeeld) en online zetten. Als Foto Back up en om ze uitzoeken, hotels zoeken, vluchten boeken ( bv op het
vliegveld) Facebook vriendschappen bijhouden, bijzaak maar zo leuk om te posten vanuit verweggistan en voor de kids spelletjes, vertrouwde Nederlandse filmpjes via YouTube etc.... Ons voornemen
de kids van het bestaan van dit o zo handige apparaat niet te laten weten is op dag 1 al mislukt. Inmiddels zegt ook Mees al : ja, mama, Bumba ipet? Dag 3 in Tayrona dan lekker uitslapen tot een uur
of half 7. We zijn tegenwoordig eerder wakker dan de jongens. Na het ontbijt ( tijmen wil altijd in colombia blijven, want de tosti's zijn hier zo lekker) een half uurtje onderweg met de
gammele lokale bus. Ergens langs de weg stappen we uit voor een wandeltochtje van een half uur de jungle in naar de cascadas valencia (watervallen dus). Tijmen heeft op de heenweg weer weinig zin om
te lopen, dus dat gaat weer lekker. Tot onze verrassing komen we op driekwart bij een riviertje een Kogi indianen familie ( vader, moeder, 2 dochtertjes) tegen die de kleren in de rivier aan het
wassen zijn. Mooi moment om even te rusten. Na wat aarzelen vragen we of we misschien een foto mogen nemen, ja hoor geen probleem! We laten de foto's op de camera tot groot plezier van de meisjes aan
ze zien. We zeggen dat Tijmen geen zin heeft om te lopen, waarop de vader erg moet lachen omdat het zo'n klein stukje is en vervolgens een heel verhaal afsteekt in gebroken Spaans, iets over vruchten
die ze eten en over het dorp waar ze wonen en dat ze 6 uur hebben gelopen om hier te komen.......of zoiets. Wij geven de kinderen wat crackers, water en ballonnen. Op onze vraag over hoe oud de
kinderen zijn krijgen we als antwoord iets over juli, indigenas en nog waar, waaruit we denken af te leiden dat ze niet aan leeftijden doen en dat ze het niet weten. Volgens de meisjes zelf
zijn ze beide 5. De oudste lijkt 7, de jongste 4..... Na een kwartiertje na uitgebreid zwaaien en graciassen lopen we weer door. Eenmaal aangekomen bij de watervallen doen we de zwemkleren aan en
nemen we een verfrissende duik, lekker koel na al dat zweten! Na een tijdje komen er wel wat veel mensen en besluiten we maar weer te gaan. De terugweg gaat veel beter met Tijmen want hij zegt
zelf: nu is hij weer blij want het is niet zo ver... al blijft normaal lopen voor hem een probleem. Hij is continu in zijn hoofd met van alles en nog wat bezig.....Mees zit in ieder geval lekker
rustig achter in de rugdrager, maar begint ook al te roepen dat hij wil lopen. Onderweg eten we nog een arepa con queso in een palmblad dat dient als servet (dikke maïs tortilla met kaas erin)
en weer aangekomen bij de weg pakken we de bus weer terug. Terug bij de cabanas gaat Mees slapen en de rest ds-en, lezen, iPadden en een biertje drinken bij de pool. Savonds willen we weer kip
met friet (het enige wat wel lekker is), blijkt dat op te zijn. Ivanka en de kids dan maar spaghetti ( a la vage saus) en Hugo carne (gebakken schoenzool) met frietjes. Als T en M slapen relaxen wij
nog een even in de hangmat. Vandaag laat naar bed, wel om 22 uur :-) Vandaag moeten we helaas afscheid nemen van de Caraibische kust, het warme weer en hostal Yuluka. Afscheid nemen van de
muggen en andere steekgrage beesten is minder erg (Mees heeft 14 bulten op zijn hoofd, die op Ivanka haar benen zijn niet meer te tellen). We vliegen vanaf Santa Marta naar Bogota (Tijmen weer
helemaal door het dolle heen op het vliegveld, hij tekent zijn schriften helemaal vol met vliegtuigen van avianca, aires en iberia, en wil nu wel piloot worden, wel van KLM, want dan kan hij
Nederlands praten) en vandaar uit de bus naar Villa de Leyva, weer een aardige reisdag. Uiteindelijk komen we om een uur of 7 aan, 10 uur gereisd dus. Het laatste uur van de rit valt Mees eindelijk
in slaap. Verder kunnen we nog vaag zien dat de omgeving mooi moet zijn, diepe afgronden en bergen en zien we dat alle mannen hier met poncho's aan lopen. In de hostal (posada san martin) aangekomen
lijkt het met de reservering niet helemaal goed gegaan. Gelukkig hebben ze nog wel een kamer, alleen niet met 4 bedden, wordt weer een leuke nacht! En we komen er achter dat we de Lonely Planet
ergens zijn verloren, waarschijnlijk in de taxi naar de hostal toe, echt stevig balen!! Na een take away pizza op de kamer maar snel naar bed, we zijn allemaal erg moe. Morgen maar weer verder kijken
voor een extra matras op de grond of zo).
We waren even offline, maar hier weer aan reisverslag. Morgen vertrekken we met het vliegtuig naar Cartagena. Vanavond nog een avondje in de buddha hostel. Tijmen en Mees krijgen pannekoeken met
banaan als avondeten. Dit ter variatie op het ontbijt waar ze pannenkoeken met chocopasta hadden. Martin de eigenaar bakt ze zelf maar weet niet zo goed hoe hij het beslag moet maken, dus via Skype
legt zijn vriendin uit Londen het aan hem uit. Erg grappig..alles om de kindjes blij te maken. Als ze slapen relaxen we een beetje in de hangmat totdat Spaanse eigenaren het eten
klaar hebben. Dat duurt even, want het is traditioneel gemaakte paella. Na een paar uur koken kunnen we dan om 22 uur aan tafel. Maar het was het wachten waard, echt super lekker! Het is een gezellig
etentje samen met de andere gsasten en de eigenaren. maar om 23 uur gaan we toch snel naar bed, om 4.45 snachts moeten we al weer op! Na een goede maar korte nacht met de kids in de taxi voor
de rit naar het vliegveld. We vliegen eerst naar Bogota, waar we een uurtje of4 moeten wachten op de vlucht naar Cartagena. Voor de jongens blijft het leuk op een vliegveld, lekker vliegtuigen kijken
en nadoen. Wij hebben de beklimming van de Alpe d'huez gezien, een of andere Fransman wint, Contador verliest de tour en de Nederlanders zijn in geen velden of wegen te bekennen.... Als we bij de
gate zitten komt er een Nederlands stel met baby aan en stellen zich voor als Marko, Rosemarie en Karlijn van 9 maanden. Erg leuk, zij hebben op onze weblog gereageerd op ons eerste verhaal. Ze zaten
toen ook al in Colombia, in de buurt van Pereira en vliegen nu ook naar Cartagena. We zijn gelukkig niet de enige gekken die rondreizen met kinderen in Colombia :-) Als we in Cartagena uitstappen
krijgen we een aardige klap, wat een hitte en vochtigheid! Op het vliegveld nemen we afscheid van Rosemarie, Marko en Karlijn. Gelukkig maar, want met Karlijn erbij krijgen Tijmen en Mees
helemaal geen aandacht meer, haha! Maar misschien dat we ze nog zien, want zij moeten zondag 31 juli in Villa de Leyva zijn voor een bruiloft en wij zijn rond die tijd daar ook waarschijnlijk.Met de
taxi naar Hotel villa colonial (www.hotelvillacolonial.com). Valt niet tegen, ziet er erg leuk uit en we hebben 4 bedden!!!! Hopelijk eindelijk hele nachten goed slapen.....savonds eten we pizza
en daarna gaan de jongens slapen. Maar we vallen zelf ook in slaap om 20 uur. De volgende ochtend na een heerlijke nacht. nb de bedden zijn hier heel erg hard maar als je moe bent....zijn
we gaan ontbijten bij Media Luna. Voor de jongens een pannenkoek met banaan en wij lekker fruit, ei en brood. Daarna het oude centrum in. Echt supermooi, maar poeh wat is het warm hier. We hebben
denk ik nog nooit een zo mooi bewaard gebleven koloniale stad gezien in Latijns-amerika. Het lopen met Tijmen gaat redelijk, af en toe mag ie bij Ivanka op de rug. En Hugo is van achteren doorweekt
van het zweet met Mees op de rug. Op plaza santa domingo (bij de oudste kerk van de stad, uit ca. 1550) drinken we wat. Duurste drankjes tot nu toe, 7,50 euro voor een cola, ice tea en 2 flessen
water.....ach ja als je nagaat dat dit het meest toeristische plein in de meest toeristische stad is dan valt het nog mee. Daar heb je in Florence op het terras misschien alleen de cola voor. Na een
paar uurtjes rondgekeken te hebben weer terug naar het hotel. Dit ligt in de wijk getsemani net buiten de oude stad. Deze heeft ook veel koloniale gebouwen, maar minder goed onderhouden, maar heeft
daardoor ook wel een bepaalde charme. Het is meer een woonwijk met keiharde salsa muziek uit de huizen en veel mensen en eetstalletjes op straat en backpackers natuurlijk. Na onze middagbreak gaan we
zwemmen in het zwembad van het andere hotel (casamara) van deze eigenaren. Echt heerljk en de jongens genieten er ook van. Savonds eten we tortilla en de jongens Colombiaanse frietjes.
Tijmen en Mees hebben helaas een heel irritant spelletje bedacht. Elkaar napraten en dan steeds harder. Vanavond is het stomme Tijmen en stomme Mees. Nu begrijpt waarschijnlijk niemand wat het
betekent, maar voor ons was het heel irritant tijdens het eten. We blijven dus niet te lang hangen in het restaurantje. In dag 2 in Cartagena weer pannenkoeken als ontbijt en daarna in de taxi naar
la boquiilla (strand). Daar aangekomen komen er allemaal redelijk opgefokte figuren op de auto kloppen die van alles willen. Verder zie je hier geen kip (lees toerist). Het zal vast veilig geweest
zijn maar Ivanka ziet het niet echt zitten hier, dus gaan we terug naar Cartagena en gaan we op het strand liggen in Bocagrande. Het rijke Cartagena bij de grote hotels. We hadden een heerlijke
ochtend en de jongens hebben super gespeeld in het water en het zand. Hugo had er ook 2 dochters bij die hem insmeerden en met water verkoelden. Erg leuk.. De meisjes (van een jaar of 5 mochten
jullie het verkeerde idee krijgen :-) )hadden hele verhalen, maar we konden er natuurlijk weer niets van verstaan. Het strand was wel ok, maar nog geen idyllisch wit strandje met palmbomen
helaas. Hopelijk gaan we die in de volgende plaats nog zien. Wel apart was de politie helikopter die op 10 meter hoogte een keer of 5 over kwam gevlogen vlak over de hoofden van de mensen in de
branding. Vonden Tijmen en Mees natuurlijk geweldig. Na het zwemmen gaat Ivanka smiddags nog wat eten halen, het valt op dat een hoop mannen op straat staan te drinken en dronken zijn, zal wel zijn
omdat het zondag is. En ook weer keiharde muziek uit de huizen. Dat is overigens standaard hier, ook in de bussen, taxi's, restaurants staat de muziek keihard. Savonds weer het historische centrum in
(eerst even langs de hoertjes van Cartagena in getsemani) . In het centrum zien we allerlei mensen in supernette kleren, de cruiseschepen zijn ook weer leeggestroomd.We eten lasagne (de kids weer
pizza, is het enige wat ze eten hier). Thuis gaat Hugo nog even bij Tijmen en Mees liggen totdat ze in slaap vallen, maar valt zelf helaas ook in slaap. We wilden nog even lekker buiten op het
dakterras gaan zitten, dat gaat dus niet door. Weer om 20.30 gaan slapen dus... De volgende ochtend zit onze tijd er alweer op in Cartagena. We vertrekken, na eerst afscheid genomen te hebben
van de zeer vriendelijke (alweer) hoteleigenaren, rond 9 uur met een minibus naar ecohostal Yuluka (www.ecoyuluka.com), dat vlakbij nationaal park tayrona ligt. Via Baranquilla komen we om 2 uur aan
in Santa Marta. Hier pikt Wilmar (eigenaar van Yuluka) ons op voor de rit van nog een uurtje naar de hostal. Als we aankomen zien we hoe gaaf de hostal is. We hebben hier een cabana verscholen in de
jungle, met terras en hangmat. Het ligt net buiten het Tayrona nationaal park en aan de voet van het Sierra Nevada de Santa Marta (het hoogste kustgebergte te wereld met toppen tot 5700 m). Verder is
er ook een zwembadje met natuurlijk water dat via een watervalletje in het zwembad stroomt. Ook de cabana is super, helemaal in traditionele stijl gemaakt van hout en palmbladeren dak, 4 bedden
(jippie!) en zelfs een bad (met koud water, dat dan weer wel) Met een beetje mazzel zien we nog apen vanaf ons hutje....Er zitten hier in de omgeving veel dieren, allerlei soorten apen, tucans,
papegaaien, luiaards, puma's, jaguars etc etc. Maar zal wel niet meevallen die te zien. Smiddags gaan we nog even zwemmen in het zwembadje, waar Tijmen met bandjes voor het eerst zelf 'zwemt'
(watertrappelt)! Gaat het met het zwemmen misschien toch nog sneller goedkomen dan we dachten.... Savonds als de kids slapen liggen wij nog even in de hangmat en gaan toch ook maar weer vroeg onder
de wol (lakens, met airco).
Met wat weemoed vertrokken uit Salento want je weet nooit waar je weer terecht gaat komen. Met de bus in ongeveer 3 uur naar Manizales gegaan. Daar aangekomen een taxi gepakt naar de hostel
(www.hostellassio.com) die vanuit Salento geregeld was. We worden heel hartelijk ontvangen door Monica en Simon van wie de laatste gelukkig engels spreekt. helaas kan de toer naar vulkaan niet
doorgaan, omdat Mees te klein is. Dat is te hoog voor hem, gaat tot ongeveer 4800 m. Leek ons geen probleem, met Tijmen ook een week of 2 rond de 4000 m gezeten in Bolivian toen hij 2 was, dan moet
een paar uur ook wel kunnen, helaas pindakaas dus. Maar we besluiten de volgende dag dan maar een wandeling door een natuurreservaat te doen en smiddags naar de Thermales (warmwaterbronnen) te
gaan. Deze middag brengen we nog een bezoek aan het centrum van Manizales. je kan hier met een gondel omhoog en omlaag en nou dat vinden de jongens wel leuk. Daarna lopen we wat rond in het
centrum en kijken en voetbal en de supporters kijken naar ons. T&M vinden het super en staan de hele tijd te juichen. Het gaat regenen en we pakken de taxi terug. We eten vieze vette pizza en
hamburgers en gaan daarna lekker slapen. We krijgen tv op de kamer..dus de jongens genieten nog even van Spaanse umizoomi en Diego's. Nu hebben ze die filmpjes al 100x in het Nederlands gezien, dus
ik denk dat ze wel snapten waar het over ging. We hebben een redelijke nacht en de volgende ochtend ontbijten we. Monica wil heel graag met ons praten maar kan geen Engels, dus ze dwingt ons om
Spaans te oefenen. Lastig maar wel goed. Ze praat rustig en verbeterd ons dus het is erg leerzaam. De hostal is erg leuk, ze zijn net een maand open en doen erg hun best. Eigenlijk is het een normaal
woonhuis waarvan ze de slaapkamers verhuren. Je leeft een beetje tussen de familie, dus wel gezellig. De volgende ochtend dus met Simon in de jeep naar Reserva Ecologica Rio Blanco. Als we kennis
hebben gemaakt met de gids gaan we op pad, Mees op de rug en Tijmen moet lopen. Al snel gaat het steil omhoog door het cloud forrest. Nu ging het lopen met Tijmen goed tot nu toe, maar het moet niet
te steil worden, dus hij heeft al snel geen zin meer, ik ben moe klinkt het continu. We weten hem nog wat te motiveren door een zoektocht naar een bepaalde plant te verzinnen die ook in de tijd van
de dinosaurussen voorkwam. Dat helpt even, met de nadruk op even....Na 50 minuten klimmen houden we het voor gezien. Het laatste stuk ging over een soort weggetje. Langs de kant van de weg wachten we
op Simon. Het is behoorlijk koud, we zitten op 2400 m en geen zon, maar na 20 min. pikt hij ons op en rijden we naar de top. Daar kunnen we nog een eenzame Andes beer bewonderen en heel veel
kolibries. Boeit Tijmen niet zoveel. Wel wordt hij helemaal enthousiast van allerlei bordjes van landen die daar staan en waarvan hij de landen gaat voorlezen, ieder zijn hobby...... Als we
terugkomen halen we voor de jongens een croissantje. Dan kom te oma des huizes en zegt dat eten in de restaurants slecht is voor de kinderen, dus we krijgen een bordje bananensoep. Mees vind het erg
lekker.Daarna komt er nog een bord en ook een bord kip met rijst en groente. De jongens willen het natuurlijk niet maar wij vinden het heerlijk. Eindelijk een bord normaal eten na alle pizza en
hamburgers. Heeerlijk! Na een rustpauze in de tuin met een biertje (=Mees slapen, Tijmen ds-en en wij op de iPad) en weer gratis Spaanse les, is het tijd om lekker te gaan zwemmen in de thermales.
Wow wat is het water heet, graadje of 40-45. we worden er allemaal heel moe van helemaal na die wandeling van vanochtend. We blijven hier ook eten en als het donker is dan komt Simon ons weer halen.
Savonds weer vroeg naar bed, uurtje of 8.30 en een redelijke nacht gehad, valt toch niet mee met zijn drieën in bed. Wel romantisch zo Mees tussen je in :-) De volgende ochtend doen we rustig aan en
vertrekken we richting Medellin ( jawel die stad van het Medellin cartel en Pablo Escobar). Ondertussen voelen we ons ook hier al helemaal thuis en nemen we weer bijna met tranen in de ogen afscheid
van ze lieve familie. We hopen dat hun hostal een succes wordt! We pakken de bus van ca 5 uur naar Medellin en zitten met een grote groep slovenen in de bus. We merken dat we flink dalen want het
wordt onderweg behoorlijk warm en begroeiing tropisch, ook wel lekker voor het vakantiegevoel. Halverwege nog een lunchstop bij zo'n typisch jungle wegrestaurantje. Wat weer opvalt is dat zelfs hier
de toiletten brandschoon zijn, Colombia is echt veel beter ontwikkeld dan je zou denken. Gisteren dus aangekomen in Medellin. Vanaf het busstation naar de hostel (www.buddhahostel.com). Super
relaxte hostel net buiten Medellin met veel groen (en snachts veel kl..kikkers). We relaxen smidddags wat in de tuin en eten in de hostal. Nadat de kids slapen (en we vallen een keer niet bij ze in
slaap) liggen wij nog wat buiten inde hangmat. Snachts erg slecht geslapen. We hebben een erg groot bed van 2*2 meter, maar met zijn 4-en erin toch onrustig. Vanochtend een feestontbijt voor de
jongens, pannenkoeken met nutella!!! Daar gaan er wel 3 van in. Daarna met de metro (neehee is geen metro maar een monorail zegt Tijmen), naar het centrum en daar de kabelbaan naar boven. Deze is
onderdeel van het metro systeem en hiermee kan je boven op de bergen komen waartegen de sloppenwijken zijn aangebouwd. Wel een raar gezicht, zit je in zo'n dure kapelbaan en ga je enkele meters over
de inmekaarzakkende hutjes, groot contrast. Tijmen en Mees vinden dit uitje echter helemaal super! Daarna weer terug naar de Hostel waar Mees gaat slapen en wij in de tuin gaan zitten, waar we
nu dit verhaal zitten te typen. Vanavond eten we weer in de hostel en morgen om 5 uur op voor de vlucht naar Cartagena. Caraiben here we come!
Pff de eerste dagen zitten er op en eindelijk hebben we vakantie. De eerste dagen waren toch behoorlijk zwaar. Het begon woensdag met om vier uur opstaan voor onze vlucht vanuit düsseldorf. In Madrid
moesten we 4 uur wachten maar daar kwam nog 2 uur vertraging bij. In het vliegtuig was het warm en lange tijd overdag dus werd er weinig geslapen, maar de vlucht ging verder wel ok. Iberia is toch
verbeterd sinds 2004. Eenmaal aangekomen in Bogota was het voor ons midden in de nacht maar hier avond. Het was het koud (Bogota ligt op 2600 m) en regenachtig en we hadden geen warme douche,
dus dan maar 2 dagen niet douchen........Daar komt bij dat we de volgende ochtend om vier uur wakker waren en de kids hyper!. Lang leve de ipad met filmpjes! Na een redelijk relaxte dag
in bogota, beetje rondgelopen in La candelaria, plaza Bolivar bezocht, koffie gedronken, maar wel koud en regenachtig zijn we de dag erna met de bus naar salento gegaan. 10 uur met de bus (goeie bus,
meer beenruimte dan in het vliegtuig, en mooie omgeving uiteraard) incl. 2 uur vertraging, en wederom kwamen we in het donker aan. Woorden als" wat doen we hier?" " Ik doe dit nooit meer. En "
kunnen we onze vlucht niet vervroegen" zijn weer volop uitgesproken door ons beide. Oh Wat vermoeidheid toch kan doen...en de jongens deden het gelukkig wel super. Die hadden het geloof ik als
enige naar hun zin. We wisten dat er een dip zou komen ( gebeurt elk jaar sinds we met kids reizen), maar nu kwam de dip al snel en duurde lang. Maar goed eenmaal na een nacht in Salento waarop de
dag wederom om 4 uur ( Mees viel uit bed en daarop was de hele bups wakker met de jetlag) begon hebben we de smaak te pakken. in dit heerlijk rustige dorpje is het net of je in een Western film
rondloopt. De mannen met poncho en cowboyhoed en de vrouwen volledig opgetut. Ze zien er echt uit als hoertjes (sommige dan, even voor de duidelijkheid, niet alle Colombiaans vrouwen zijn
prostitué's) zo erg... De hostal is super. Zit in een mooi kleurrijk koloniaal pandje met als eigenaar twee superaardige en behulpzame mannen en een gezellige Colombiaanse familie (15 man sterk)
met een big mama op bezoek die gekke sterke drankjes maakt.De temperatuur is hier ook wat lekkerder, als de zon schijnt is het echt warm. We hebben de eerste dag 2 keer een heuvel beklommen naar een
mirador met bijna 200 tredes. En lees de 2e keer op verzoek van Tijmen want hij vond het zooooo leuk. De 2e keer heeft ook mees zelf gelopen. De kanjer. Wij hadden van te voren bedacht, mees in de
rugdrager en tijmen lopen maar nee bij ons werkt het weer anders. Mees wil lopen en tijmen wil gedragen worden...gelukkig hebben we tot nu toe elke keer iets kunnen verzinnen om hem te motiveren en
dan vind hij het gelukkig toch heel erg leuk. Smorgens hebben de kids heerlijk op een luchtkussen gesprongen en avonds hebben we leuk gegeten in een restaurantje met tuin, hamburguesas en friet met
kipnuggets voor de kids. Met als toetje een optocht ter ere van santa maria ( nu met zijn allen : madre de dios! Dat zong de pastoor in een geluidsinstallatie gemonteerd op een jeep) met fanfare en
lampjes. Het was een heerlijke en leuke dag. Met als gevolg een supernacht dus we zijn nu eindelijk over de jetlag heen En hebben we vakantie!!!!!! Ook dag 2 in Salento was leuk. We zijn met de jeep
(willy heten die, worden als soort openbaar vervoer gebruikt) naar de cocora vallei gegaan met superhoge palmbomen (nationale boom van Colombia, tot 60 m hoog). Het zijn kleine jeeps, maar toch
gelukt om er 12 (twaalf!) man in te proppen. De jeep vond Tijmen leuk maar het lopen was in het begin maar weer saai, dus wij weer een speurtocht verzonnen en geweldig dat hij het vond. Hij heeft wel
5 km gelopen zonder te klagen. Halverwege hadden we lunch bij een riviertje met lekker Frans stokbrood en Hollandse kaas. Net als vroeger. Erg mooie vallei met die palmbomen, ook voor een deel nog
door cloud forrest gelopen, over een gammel bruggetje en door de modder klauteren, voor Tijmen een echt avontuur). Eenmaal terug weer even gerelaxed en toen eten in het dorpje. Elk weekend komen de
Colombianen uit de omgeving hierheen om te feesten en zo hadden wij dus onze eigen zomerfeesten met muziek, eettentjes en vermaak. Erg leuk! Nog even over Colombia...de colombianen zijn superaardig
en vriendelijk. Tot nu toe zien we ze vooral veel naar ons kijken en lachen en verder wordt je totaal met rust gelaten. Colombia is redelijk ontwikkeld (dingen zijn echt veel beter geregeld dan in
Ecuador, Bolivia en Peru, en de natuur is tot nu toe ook erg schoon en netjes. We hebben ons nog geen seconde onveilig gevoeld. We genieten van het feit dat eindelijk na twee jaar afzien in een land
met ramadan we nu weer overal en heel veel makkelijk eten kunnen krijgen. Dit neemt zo'n grote zorg weg en maakt het een stuk relaxter. Mees heeft er ook weer een aantal woorden bij: Hij zegt de hele
tijd Bogota en yes en ola. En is dit jaar niet bang voor dieren maar wel voor grote donker mensen. Hij zegt dan " eng, eng". Inmiddels zijn we alweer een dagje verder en hebben we afschedi genomen
van Salento en zitten nu in manizales. Maar daarover later meer. Carla en ben heel veel succes met de vierdaagse! Xx van ons
Het duurt nog even voordat we gaan, 13 juli pas, maar we zijn al volop bezig met de voorbereidingen. Hier even een update.
Inmiddels hebben we de route wel grofweg bepaaldmet de Lonely planet bij de hand (waar zouden we zonder toch zijn
). Ter plaatse veranderd dat toch wel weer, maar de volgende plaatsen staan nu op de route: Bogota - Salento - Manizales - Medellin - Cartagena - Tayrona national
park - Valledupar - Bucaramanga - San Gil - Villa de Leyva - Bogota.
Er zitten weer een paar lange busritten in, Bogota-Salento zal een uurtje of 9 zijn, net als Valledupar - Bucaramanga. Of we uberhaupt in Valledupar gaan komen is nog de vraag. Deze plaats staan
helemaal niet in de Lonely planet (merk je ook weer dat het toerisme nog wel echt moet opkomen, voor zo'n groot land is de Lonely planet verdacht dun), maar schijnt welerg leukte zijn. Vanuit deze
plaats zou je wellicht de arhuacos indianen kunnen bezoeken. 1 van de weinige nog traditioneel levendeindianen in Colombia. Ze leven in de bergen van het Sierra nevada de Santa Marta. Een bergketen
met toppen tot 5700m vlakbij de Caraibische kust.
We hebben verder ondertussen ook de tickets van een binnenlandse vlucht geregeld. Van Medellin vliegen we naar Cartagena aan de caraibische kust. Dat scheelt weer een busrit van 16 uur....En we
vliegen nu voor ongeveer 70 euro pp. De bus zal niet veel minder dan de helft zijn.
Verder ook de accomodatie van de eerste 2 nachten in Bogota geregeld. We komen in het donker aan, dan is het wel fijn om vast een plekkie om te slapen te hebben. We hebben gerserveerd bij hostel
platypus. www.platypusbogota.com. 3 persoonskamer voor een euro of dertig. Maar dan zit je wel in een echte backpackers hostel. Valt wel op dat de
accomodatie niet echt goedkoop is, met budget hostels zit je toch al snel op 30-40 euro per 3 persoonskamer. Toch wel wat duurder dan Peru en Ecuador, en veel duurder dan Bolivia bv. Je merkt ook
wel dat de accomodaties echt toegespitst zijn op jonge backpackers. Er zijn veel hostels met dorm rooms, weinig leuke budget hotels metalleen prive kamers. Deze hostels hebben dan gelukkig wel vaak
een paar prive kamers. Omdat we toch maar 2 nachten in Bogota willen blijven hebben we ook in de volgende plaats alvast wat gereserveerd. Een hostal met hele goeie recensies en ziet er ook echt
leuk uit. www.hostalciudaddesegorbe.com. Ook hier weer een 3 persoonskamer. We moeten nog gaan zien of dit zo met zijn vieren gaat werken. We
willen voor Mees zijn tentje maar niet meer meenemen, scheelt weer een hoop gesjouw en in juli is hij al weer 2,5 en wil hij waarschijlijk er niet eens meer inslapen. Dus we gaan maar proberen met
zijn vieren in 3 bedden te slapen. 4-persoonskamers hebben we via internet nog niet veel gezien. Ach ja, we zien wel. Als we alle bedden tegen elkaar schuiven moet het lukken.
Het duurt nog even maar we hebben er weer ontzettend veel zin in!
