Villa de Leyva- San Gil 30 juli - 1 augustus De plaats ligt op ca. 2100 m hoogte. Een van de mooiste koloniale plaatsen van Colombia volgens de Lonely Planet en het grootste plein van Colombia en dat klopt zeker. Echt heel mooi bewaarde huizen uit de koloniale begintijd, allemaal wit met rode daken. Wel behoorlijk veel, met name Colombiaanse, toeristen (ook omdat het weekend is). We hadden zoals verwacht weer een irritante nacht, maar kunnen gelukkig konden we voor dezelfde prijs in een andere kamer met vier bedden voor de volgende nachten. Gelukkig want de hostal is verder wel erg leuk en lekker rustig. Ook regent het gelukkig niet meer....Na het ontbijt gaan we naar de kleurrijke markt (met toch ook nog wat indiaans uitziende mensen met de bekende vilten hoedjes e.d.) waar we weer veel leuke kiekjes maken maar ook weer veel bekijks hebben. Daarna weer even naar het plaza mayor voor een kop koffie. We pakken de bus naar El Fosil, het fossiel (het meest complete  ter wereld) van een kronosaurus. Hier heeft Tijmen zich al de hele vakantie op verheugd. Hij vindt het leuk maar racen met mees door het museum is nog leuker. Na het ieniemienie museum eten we een ijsje waar de jongens lekker vies van worden. We pakken de bus terug voor lunch (croissantjes met chocolademelk) en nemen een korte pauze zodat mees kan slapen. Daarna naar jardin van Gogh voor internet (enige plek in het dorp met wifi) en dan begint het echt hard te regenen. En omdat we zo hoog zitten wordt het ook flink koud. Snel even wat reisverslagen online zetten want we zijn al een week off line en dan eten bij het Italiaanse tentje ernaast. De kids ravioli en wij pasta. Het is weer laat, we duiken allemaal ons warme bedje in en kijken nog gezellig Disney Channel vanuit onze bedjes  maar de jongens vallen al snel in slaap en wij ook. Na een heerlijke nacht slapen we uit tot 8 uur. Een record! We staan relaxed op en gaan lopend richting het busstation. We gaan naar park godava, het Dinopark (er is hier veel aandacht voor dino's omdat in de omgeving veel fossielen zijn gevonden. In de straat en ook in onze posada zie je in de vloer fossielen zitten) met 60 replica's. Het is vandaag supermooi weer en zelfs heel warm in de zon. Een heel groot verschil met 2 dagen geleden toen we aankwamen. Dus weer lekker t-shirts en korte broeken aan. Op weg naar de bus komen we op het plein Marko, Rosemarie en Karlijn weer tegen die vandaag de bruiloft hebben. In het park kunnen de jongens eerst zelf fossielen opgraven en daarna zien we allerlei soorten dino's. Ze vinden het geweldig. Hoezo Tijmen wil niet lopen, hij sprint in de warmte zo'n beetje de berg met dino's op....als hij het maar interessant vindt! Terug hebben we geen transport en we moeten dus 3 km lopen naar een kruispunt waar de bus (hopelijk) langskomt. Dit gaat supergoed en we zingen het lied van de dromedaris in alle talen, Chinees, engels, spaans en Nederlands. Erg gezellig. Ondertussen doen we natuurlijk een race. En dan valt Tijmen en wil niet meer lopen. Balen. Gelukkig komt er op dat moment een jeep (voor degene die 'romancing de stone' kennen; een soort van  pepe, my little mule) met bak langs en we mogen mee terug rijden naar Villa de Leyva! Superstoer Tijmen en Hugo achterin de bak....we gaan weer naar Van Gogh en hebben een heerlijke middag in de tuin met wifi, zon een biertje en empanadas. De jongens rennen rond met een Colombiaans meisje. Maar Tijmen vind het saai omdat ze allebei een andere taal spreken. Erg grappig, hij probeert wel echt dingen te zeggen in het Spaans. Misschien moeten we maar met z'n drieën op Spaanse les. Verder is ie druk bezig met een woordzoeker die hij aan het maken is (woorden als springbok, wolfspin en dan diagonaal en in het spiegelbeeld zijn geen probleem, de wizzkid....) Mees vermaakt zich lekker met rondrennen en met zijn auto. We proberen in een winkeltje nog wat poncho's voor Mees (we willen voor hem zo'n kleine poncho meenemen zoals we ook voor Tijmen in Bolivia hadden gedaan), maar kunnen geen goede vinden. Hij ziet er in die poncho's wel superstoer uit. Daarna terug naar de posada, eten, douchen en naar bed. Over dat douchen, dit is voor het eerst in Colombia dat we weer een elektrische douche hebben (2 stroomdraden in de douchekop om het water ter verwarmen, ook bekend als de 'widowmaker'). Om warm water te krijgen moet je zorgen dat er zo min mogelijk water uit de douchekop komt, hoe minder water hoe warmer. Daar sta je dan onder 3 druppels heet water, ach ja waardeer je de luxe van huis weer meer! Over eten en drinken enzo... Op vakantie drinken de kids altijd dingen die ze thuis niet willen en andersom. Zo zijn in Colombia favoriet chocomelk en water. Fristi/ jokidrink waar thuis pakken van op gaan worden hier niet aangeraakt, want het ziet er anders uit. De eerste dagen hebben we ook allerlei soorten Appelsap en framboosje aangeschaft maar nee hoor, dat was allemaal vies.  En melk die hier toch echt wel anders smaakt vinden ze weer lekker.  Het avondeten bestaat voornamelijk uit frietjes of iets wat erop lijkt, pizza of pasta. Maar moet zeggen ze eten wel goed, dus de variatie komt thuis wel weer. Voor ons eigen gevoel compenseren we dit met de dagelijkse banaan, die op elke hoek van de straat te krijgen is. Ach ja, het zal met kleine kinderen op vakantie in Europa niet veel anders gaan waarschijnlijk.  Het brood hier is niet geweldig. Het is droog en erg zoet. Het is dan ook heerlijk als we ergens zijn weer een soort van bruinbrood te krijgen is. Bij het ontbijt krijgen we vaak arepa, dat is een soort van warme maiswafel. In het begin moesten we er erg aan wennen, maar nu is het toch best lekker en helemaal gevuld met kaas. En daarnaast natuurlijk dan weer het standaard ei, jam en boter...oh we verlangen weer naar een gewoon  bruin brood met kaas!  1 augustus. Bij het opstaan weten we nog niet wat we gaan doen, blijven we hier nog een dag, dan morgen naar Tunja en daarna terug naar Bogota. Of vertrekken we naar San Gil, daar een dag en dan weer een monsterrit van 7-8 uur terug naar Bogota. Het is weer flink zonnig, dus denken we te blijven. Bij het ontbijt vertelt de eigenaresse dat Tunja flink koud is (ligt op 2800 m) en dat San Gil lekker warm (ligt op 1100 m). Hmm, we besluiten toch maar naar San Gil te gaan. Om een uur of 10 vertrekken we met de bus naar Tunja. Ritje van een uur. In de bus nog kennis gemaakt met een aardige Colombiaanse familie die wat Engels spreken (zeer uitzonderlijk, haast niemand spreekt Engels). We hebben nog namen uitgewisseld voor Facebook.... In Tunja kunnen we direct een bus pakken naar San Gil.  Helaas wel een collectivo (minibus dus). We vertrekken om een uur of 12 en de rit van een 4 uur is 'a ride from hell'. We zitten ook helemaal achterin wat het nog erger maakt, we worden van links naar rechts geslingerd door de bus over de bochtige Andes wegen en om de haverklap komen we een halve meter los van de stoelen. De chauffeur scheurt als een idioot en haalt in op de meest onmogelijke plekken. Als er op sommige momenten een tegenligger de bocht om zou komen of achter een heuvel vandaan zouden we een aardig probleem hebben. Tijdens deze inhaalmanoevres zit ie nog te bellen ook.... Maar goed we komen heelhuids aan. We pakken de taxi naar Sam's Vip Hostel (www.samshostel.com). Een echte backpackers hostel direct aan het zeer gezellige centrale plein. De kamer is ruim, en de hostel erg gezellig en leuk. Er is zelfs op het dakterras een zwembadje. Daar duiken we dan ook meteen , erg lekker in deze warmte. We lopen nog wat tegen andere gasten aan, blijken er van de 15 gasten  toevallig 10 Nederlanders in de hostel te zitten. Zo kom je nauwelijks Nederlanders tegen, zo zit de hele hostel ermee vol. Savonds koken we zelf (net als de rest van de gasten) tortellini bolognese, ook wel eens lekker om niet uit eten te hoeven..... Als de kids pitten kletsen wij nog wat met een ander Nederlands stel en drinken een biertje. Daarbij worden we vermaakt door de eigenaresse van de hostel die salsa les geeft aan een paar zeer houterige mannelijke Europeanen. Om half 12 (een record!) gaan we uiteindelijk slapen.