Dinsdag vroeg op om te gaan ontbijten om 7 uur. Om 8 uur gaan we met de Jeep naar NP Tayrona om met een bootje naar playa cristal te varen. In de Jeep zingt Tijmen uitgebreid allerlei liedjes in zijn eigen taal, erg leuk voor de anderen. We zitten met 9 in de Jeep ( met nog 3 Argentijnen en 2 Noren). Na een tocht van 2 uur komen we aan op het strand. Dit is eindelijk het tropische strandje met wit zand, palmbomen en blauw water dat we zochten. Super mooi strand dat midden in het nationale park ligt, met de jungle tot aan het strand. Tijmen heeft de smaak te pakken en kan nu zelfs in de zee met golven zelf zwemmen en is het water niet uit te slaan. Is aan het einde van de dag aan zijn verbrande koppie, ondanks factor 50, ook wel te zien. Mees vermaakt zich ook prima in de zee en met het zand. Ivanka probeert wat te relaxenq en te lezen, maar dat is toch lastig met 2  kids en Hugo  snorkelt nog wat. Mooi koraalrif vlak uit de kust met erg veel mooie en kleurrijke vissen. Na 5 uurtjes op het strand weer met de boot terug. Zien we als we aanmeren nog een paar adelaars in de bomen zitten, ook mooi als afsluiting. En in de jeep terug steekt er voor de auto nog net een agouti (groot knaagdier, ok geen jaguar maar toch iets van wildlife) voorlangs. Op de weg terug hebben de jongens bedacht dat het leuk is samen te gaan schreeuwen. In het begin is het nog wel grappig, maar op de duur wordt het aardig irritant. En hoe meer we ze toespreken hoe erger het wordt. Ze steken elkaar ook constant aan...nu snappen we waarom onze ouders soms zo boos konden worden in de auto op weg naar vakantie als we achterin zaten te klooien. Echt een deja vu (voor Ivanka dan, Hugo deed dat natuurlijk nooit vroeger) Het was een drukke dag maar erg leuk. We springen lekker even onder de douche om al het zand en zout af te spoelen. Dat is dan een douche met koud water uit de bergen, maar het went na een tijdje. Ook hebben we in dit huisje een heel mooi bad waarin hetzelfde koude water kan. Hierin hebben de jongens gespeeld. Daarna zijn ze uitgeput en hebben honger. We zetten ze voor de tv en besluiten de 2e zak van huis meegenomen tortelinni aan te breken (echt zo handig).  Die eten ze bijna helemaal samen op. Savonds boeken we een vlucht van Santa Marta naar Bogota voor het laatste deel van deze reis. Van Bogota gaan we dan nog naar Villa de Leyva en misschien Tunja. We hebben geen zin meer in de nachtbus naar Bucaramanga. Betekent wel dat we San Gil overslaan (maar ook een nacht in Buca waar we niet willen zijn, en ook geen vermoeiende nachtrit).Het is hier verder zo relaxed dat we besluiten een dagje langer te blijven.  En weer een supernacht voor iedereen (op de muggenbulten sochtends na dan). We slapen nu al een paar nachten allemaal in ons eigen bed, en dat is toch wel erg fijn  ipv een kind tussen je in. Dit hebben we wel redelijk verkeerd ingeschat. Maar goed, ook hier geldt al doende leert men....we kunnen straks echt een boek schrijven met do's en dont's  voor reizen met kids, maar dan nog is het elke  keer  weer anders. We staan rustig op en gaan ontbijten ( ze hebben hier lekker tosti's voor de boys....). Eigenlijk willen we naar de watervallen ( dat is 20 min met de bus en 30 min lopen). Leek een leuk uitje maar Tijmen wil wel met de bus, maar heeft geen zin om te lopen. ( punt 2 onderschat: als een kind geen loper is zal hij dat ook op vakantie niet leuk vinden, ook al moet hij, of juist als hij moet!) dus begint hij weer te piepen. Dat hij buikpijn heeft en pijn aan zijn voet. Pff heel irritant, maar eigenlijk vinden we het ook wel prima een dagje niks. Ze moeten al zoveel. We lopen nog even naar de rivier en daarna duiken we lekker het zwembad in (=vandaag  privé zwembad) en nemen een hangdag. Heerlijk, mocht ook wel een keer. We zien vandaag lekker veel dieren (papegaaitje, leguaan,  eekhoorns, vogels, maar waar blijven die fok..ing apen  :-) ) De rugdrager wordt overigens steeds minder gebruikt. (onderschatting 3: Als een kind wel een loper is, zal het graag willen lopen net als grote broer ipv bij papa op de rug). In Cartagena  wil iemand zelfs de rugdrager kopen, maar ook al zullen we die na dit jaar niet veel meer gebruiken, dat ding heeft ons zoveel gegeven, die zullen we niet snel wegdoen......( sentiment). Als Mees slaapt zoeken wij een hotel in onze volgende bestemming. Helaas hier geen wifi maar wel heel traag internet via de pc van de eigenaar. Daarna weer een duik in het zwembad, eten en naar bed (voor het avondeten nog even een lekker luchtje op, anti muggen spul met 40% deet....) He lekker een dagje niks doen, dus weer zin in de trip van morgen. Helaas gaat het oorspronkelijke plan niet door. We wilden met paarden de bergen in naar een Kogi dorp. Dat zijn nog traditioneel levende indianen. Schijnt dat ze morgen net een soort bijeenkomst hebben of reünie waar ze geen andere mensen bij willen hebben, wel balen. Dan morgen alsnog maar naar de watervallen. Na het eten de kids naar bed en wij de hangmat weer in, vervelend haha! De iPad is overigens een super investering. Dit doen we ermee: ons reisverslag bijhouden (tijdens een busrit bijvoorbeeld) en online zetten.  Als Foto Back up en om ze uitzoeken, hotels zoeken, vluchten boeken ( bv op het vliegveld) Facebook vriendschappen bijhouden,  bijzaak maar zo leuk om te posten vanuit verweggistan en voor de kids spelletjes, vertrouwde Nederlandse filmpjes via YouTube etc.... Ons voornemen de kids van het bestaan van dit o zo handige apparaat niet te laten weten is op dag 1 al mislukt. Inmiddels zegt ook Mees al : ja, mama, Bumba ipet? Dag 3 in Tayrona dan lekker uitslapen tot een uur of half 7. We zijn tegenwoordig eerder wakker dan de jongens. Na het ontbijt ( tijmen wil altijd in colombia blijven, want de tosti's zijn hier  zo lekker) een half uurtje onderweg met de gammele lokale bus. Ergens langs de weg stappen we uit voor een wandeltochtje van een half uur de jungle in naar de cascadas valencia (watervallen dus). Tijmen heeft op de heenweg weer weinig zin om te lopen, dus dat gaat weer lekker. Tot onze verrassing komen we op driekwart bij een riviertje een Kogi indianen familie ( vader, moeder, 2 dochtertjes) tegen die de kleren in de rivier aan het wassen zijn. Mooi moment om even te rusten. Na wat aarzelen vragen we of we misschien een foto mogen nemen, ja hoor geen probleem! We laten de foto's op de camera tot groot plezier van de meisjes aan ze zien. We zeggen dat Tijmen geen zin heeft om te lopen, waarop de vader erg moet lachen omdat het zo'n klein stukje is en vervolgens een heel verhaal afsteekt in gebroken Spaans, iets over vruchten die ze eten en over het dorp waar ze wonen en dat ze 6 uur hebben gelopen om hier te komen.......of zoiets. Wij geven de kinderen wat crackers, water en ballonnen. Op onze vraag over hoe oud de kinderen zijn krijgen we als antwoord iets over juli,  indigenas en nog waar, waaruit we denken af te leiden dat ze niet aan leeftijden doen en dat ze het niet weten. Volgens de meisjes zelf zijn ze beide 5. De oudste lijkt 7, de jongste 4..... Na een kwartiertje na uitgebreid zwaaien en graciassen lopen we weer door. Eenmaal aangekomen bij de watervallen doen we de zwemkleren aan en nemen we een verfrissende duik, lekker koel na al dat zweten! Na een tijdje komen er wel wat veel mensen en besluiten we maar weer te gaan. De terugweg gaat veel beter met Tijmen want hij zegt zelf: nu is hij weer blij want het is niet zo ver... al blijft normaal lopen voor hem een probleem. Hij is continu in zijn hoofd met van alles en nog wat bezig.....Mees zit in ieder geval lekker rustig achter in de rugdrager, maar begint ook al te roepen dat hij wil lopen. Onderweg eten we nog een arepa con queso in een palmblad dat dient als servet (dikke maïs tortilla met kaas erin) en weer aangekomen bij de weg pakken we de bus weer terug. Terug bij de cabanas gaat Mees slapen en de rest ds-en, lezen, iPadden en een biertje drinken bij de pool.  Savonds willen we weer kip met friet (het enige wat wel lekker is), blijkt dat op te zijn. Ivanka en de kids dan maar spaghetti ( a la vage saus) en Hugo carne (gebakken schoenzool) met frietjes. Als T en M slapen relaxen wij nog een even in de hangmat. Vandaag laat naar bed, wel om 22 uur :-)  Vandaag moeten we helaas afscheid nemen van de Caraibische kust, het warme weer en hostal Yuluka. Afscheid nemen van de muggen en andere steekgrage beesten is minder erg (Mees heeft 14 bulten op zijn hoofd, die op Ivanka haar benen zijn niet meer te tellen). We vliegen vanaf Santa Marta naar Bogota (Tijmen weer helemaal door het dolle heen op het vliegveld, hij tekent zijn schriften helemaal vol met vliegtuigen van avianca, aires en iberia, en wil nu wel piloot worden, wel van KLM, want dan kan hij Nederlands praten) en vandaar uit de bus naar Villa de Leyva, weer een aardige reisdag. Uiteindelijk komen we om een uur of 7 aan, 10 uur gereisd dus. Het laatste uur van de rit valt Mees eindelijk in slaap. Verder kunnen we nog vaag zien dat de omgeving mooi moet zijn, diepe afgronden en bergen en zien we dat alle mannen hier met poncho's aan lopen. In de hostal (posada san martin) aangekomen lijkt het met de reservering niet helemaal goed gegaan. Gelukkig hebben ze nog wel een kamer, alleen niet met 4 bedden, wordt weer een leuke nacht! En we komen er achter dat we de Lonely Planet ergens zijn verloren, waarschijnlijk in de taxi naar de hostal toe, echt stevig balen!! Na een take away pizza op de kamer maar snel naar bed, we zijn allemaal erg moe. Morgen maar weer verder kijken voor een extra matras op de grond of zo).