Met wat weemoed vertrokken uit Salento want je weet nooit waar je weer terecht gaat komen. Met de bus in ongeveer 3 uur naar Manizales gegaan. Daar aangekomen een taxi gepakt naar de hostel (www.hostellassio.com) die vanuit Salento geregeld was. We worden heel hartelijk ontvangen door Monica en Simon van wie de laatste gelukkig engels spreekt. helaas kan de toer naar vulkaan niet doorgaan, omdat Mees te klein is. Dat is te hoog voor hem, gaat tot ongeveer 4800 m. Leek ons geen probleem, met Tijmen ook een week of 2 rond de 4000 m gezeten in Bolivian toen hij 2 was, dan moet een paar uur ook wel kunnen, helaas pindakaas dus. Maar we besluiten de volgende dag dan maar een wandeling door een natuurreservaat te doen en smiddags naar de Thermales (warmwaterbronnen) te gaan.  Deze middag brengen we nog een bezoek aan het centrum van Manizales. je kan hier met een gondel omhoog en omlaag en nou dat vinden de jongens wel leuk. Daarna lopen we wat rond in het centrum en kijken en voetbal en de supporters kijken naar ons. T&M vinden het super en staan de hele tijd te juichen. Het gaat regenen en we pakken de taxi terug. We eten vieze vette pizza en hamburgers en gaan daarna lekker slapen. We krijgen tv op de kamer..dus de jongens genieten nog even van Spaanse umizoomi en Diego's. Nu hebben ze die filmpjes al 100x in het Nederlands gezien, dus ik denk dat ze wel snapten waar het over ging. We hebben een redelijke nacht en de volgende ochtend ontbijten we. Monica wil heel graag met ons praten maar kan geen Engels, dus ze dwingt ons om Spaans te oefenen. Lastig maar wel goed. Ze praat rustig en verbeterd ons dus het is erg leerzaam. De hostal is erg leuk, ze zijn net een maand open en doen erg hun best. Eigenlijk is het een normaal woonhuis waarvan ze de slaapkamers verhuren. Je leeft een beetje tussen de familie, dus wel gezellig. De volgende ochtend dus met Simon in de jeep naar Reserva Ecologica Rio Blanco. Als we kennis hebben gemaakt met de gids gaan we op pad, Mees op de rug en Tijmen moet lopen. Al snel gaat het steil omhoog door het cloud forrest. Nu ging het lopen met Tijmen goed tot nu toe, maar het moet niet te steil worden, dus hij heeft al snel geen zin meer, ik ben moe klinkt het continu. We weten hem nog wat te motiveren door een zoektocht naar een bepaalde plant te verzinnen die ook in de tijd van de dinosaurussen voorkwam. Dat helpt even, met de nadruk op even....Na 50 minuten klimmen houden we het voor gezien. Het laatste stuk ging over een soort weggetje. Langs de kant van de weg wachten we op Simon. Het is behoorlijk koud, we zitten op 2400 m en geen zon, maar na 20 min. pikt hij ons op en rijden we naar de top. Daar kunnen we nog een eenzame Andes beer bewonderen en heel veel kolibries. Boeit Tijmen niet zoveel. Wel wordt hij helemaal enthousiast van allerlei bordjes van landen die daar staan en waarvan hij de landen gaat voorlezen, ieder zijn hobby...... Als we terugkomen halen we voor de jongens een croissantje. Dan kom te oma des huizes en zegt dat eten in de restaurants slecht is voor de kinderen, dus we krijgen een bordje bananensoep. Mees vind het erg lekker.Daarna komt er nog een bord en ook een bord kip met rijst en groente. De jongens willen het natuurlijk niet maar wij vinden het heerlijk. Eindelijk een bord normaal eten na alle pizza en hamburgers. Heeerlijk! Na een rustpauze in de tuin met een biertje (=Mees slapen, Tijmen ds-en en wij op de iPad) en weer gratis Spaanse les, is het tijd om lekker te gaan zwemmen in de thermales. Wow wat is het water heet, graadje of 40-45. we worden er allemaal heel moe van helemaal na die wandeling van vanochtend. We blijven hier ook eten en als het donker is dan komt Simon ons weer halen. Savonds weer vroeg naar bed, uurtje of 8.30 en een redelijke nacht gehad, valt toch niet mee met zijn drieën in bed. Wel romantisch zo Mees tussen je in :-) De volgende ochtend doen we rustig aan en vertrekken we richting Medellin ( jawel die stad van het Medellin cartel en Pablo Escobar). Ondertussen voelen we ons ook hier al helemaal thuis en nemen we weer bijna met tranen in de ogen afscheid van ze lieve familie. We hopen dat hun hostal een succes wordt! We pakken de bus van ca 5 uur naar Medellin en zitten met een grote groep slovenen in de bus. We merken dat we flink dalen want het wordt onderweg behoorlijk warm en begroeiing tropisch, ook wel lekker voor het vakantiegevoel. Halverwege nog een lunchstop bij zo'n typisch jungle wegrestaurantje. Wat weer opvalt is dat zelfs hier de toiletten brandschoon zijn, Colombia is echt veel beter ontwikkeld dan je zou denken.  Gisteren dus aangekomen in Medellin. Vanaf het busstation naar de hostel (www.buddhahostel.com). Super relaxte hostel net buiten Medellin met veel groen (en snachts veel kl..kikkers). We relaxen smidddags wat in de tuin en eten in de hostal. Nadat de kids slapen (en we vallen een keer niet bij ze in slaap) liggen wij nog wat buiten inde hangmat. Snachts erg slecht geslapen. We hebben een erg groot bed van 2*2 meter, maar met zijn 4-en erin toch onrustig. Vanochtend een feestontbijt voor de jongens, pannenkoeken met nutella!!! Daar gaan er wel 3 van in. Daarna met de metro (neehee is geen metro maar een monorail zegt Tijmen), naar het centrum en daar de kabelbaan naar boven. Deze is onderdeel van het metro systeem en hiermee kan je boven op de bergen komen waartegen de sloppenwijken zijn aangebouwd. Wel een raar gezicht, zit je in zo'n dure kapelbaan en ga je enkele meters over de inmekaarzakkende hutjes, groot contrast.  Tijmen en Mees vinden dit uitje echter helemaal super! Daarna weer terug naar de Hostel waar Mees gaat slapen en wij in de tuin gaan zitten, waar we nu dit verhaal zitten te typen. Vanavond eten we weer in de hostel en morgen om 5 uur op voor de vlucht naar Cartagena. Caraiben here we come!